Ik denk dat er twee zaken spelen.
1. Reden voor vertrek is de nieuwe topstructuur. KPN gaat over naar een Executive Commitee, verantwoordelijkheden komen lager in de organisatie te liggen, de divisiedirecteuren krijgen meer verantwoordelijkheid. En dus meer salaris. Er is geen vent die zegt okee, meer verantwoordelijkheid, maar eh, nee hoor, ik hoef er niks bij.
In het licht van de aangekondigde 5.000 ontslagen bij KPN is het toch wrang dat de topstructuur dan meer geld gaat kosten. Trouwens, KPN is überhaupt wat financieel onduidelijk bezig, ook de Opta heeft zo haar vraagtekens. Als daad van verzet tegen deze financiële praktijken zal ze dan geen vertrekpremie willen.
Of 2. Het is typisch vrouwelijk. Je weet dat wij bij SheConsult vanuit 10 vestigingen in Nederland vrouwen coachen en trainen en searchen. Daar zitten heel wat vrouwen bij die een integriteitsconflicht hebben met hun werkgever, net als Carla. Die vrouwen worstelen daarmee, en wij coachen ze daarbij. Wat ons opvalt is dat bijna al die vrouwen die dan uiteindelijk besluiten weg te gaan, geen vertrekregeling, of een hele magere, gaan bedingen. Waarom: ‘Ik ga toch weg zeggen ze” dan ”het is toch mijn schuld?”. Dat zal een man een nooit zeggen, die zegt “Het zijn eikels dat ze niet met mij meegaan, dat ik nu weg moet. Laat ze maar flink dokken”.